Borkowski Mieczysław Dunin (1833–1907), ur. 31 VII w Płotyczy koło Tarnopola jako syn Henryka Jakóba (1798–1847), członka Galicyjskich Stanów, i Julji Mora Korytowskiej, ukończył wyższą Akademję »Ponts et Chaussées« w Paryżu, poczem objął po śmierci ojca dziedziczny majątek Mielnicę i doprowadził go do najwyższej kultury. W r. 1863 stanął na czele organizacji powstańczej obwodu tarnopolskiego, przewoził dla powstańców broń i amunicję. W jego dworze była tajna drukarnia, gdzie pod bokiem władz austrjackich drukowano odezwy i gazetkę powstańczą. Swoim kosztem ufundował oddział konnicy i oddał go pod rozkazy przyjaciela, nieżyjącego już generała Artura Gołuchowskiego; po aresztowaniu generała oddział został przez Austrjaków rozbrojony. W r. 1867 ożenił się z Marją Wodzicką, córką słynnego ornitologa i posła sejmowego. Od r. 1867 był do końca życia prezesem Rady Powiatowej w Borszczowie, osnuł cały powiat siecią najlepszych dróg bitych, jego staraniom zawdzięczał powiat wybudowanie linji kolejowej Iwanie Puste-Borszczów i różnych gmachów publicznych. Wszystkie gminy powiatu nadały mu obywatelstwo honorowe, a Wydział Rady powiatowej wystawił mu w r. 1911 pomnik. W uznaniu swych zasług był wybierany stale posłem na sejm galicyjski, był posłem do Rady Państwa, w r. 1905 został członkiem Izby Panów. Podczas wystawy krajowej r. 1894 we Lwowie odmówił przyjścia na obiad dworski u cesarza, dany z okazji imienin cara, zaco cały Lwów zgotował mu owację z iluminacją, muzyką, pochodami itd. Umarł w Mielnicy 11 XI 1907.

Stanisław Starzyński